ခြုံငုံသုံးသပ်ချက်:ဂျွိုင်းက အိမ်ထောင်ရှင်မ,ပီသတဲ့ ဇနီးကောင်းတစ်ယောက်။ အရွယ်ရောက်ခါနီးသမီးလည်း ရှိနေနှင့်ပြီးသား၊ သူတို့လင်မယားအတွက် သားသမီးတစ်ယောက် ထပ်ရတော့မယ့် အနေအထားမှာ မထင်မှတ်ဘဲ ဂျွိုင်းတို့သိလိုက်ရတာက သူ့ဆီမှာ မွေးရာပါနှလုံးချို့ယွင်းမှုတစ်ခု ရှိနေပြီး ကိုယ်ဝန်ဆက်လွယ်ထားရင် မီးဖွားပြီးနောက် သူအသက်ရှင်ဖို့က ငါးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းသာ ရှိနေတယ်ဆိုတာပဲ။အမျိုးသမီးတွေ မိမိဆန္ဒအလျောက် ကိုယ်ဝန်ဖျက်ချခွင့်မရှိသေးတဲ့ အဲဒီ ၁၉၆၀ နှောင်းပိုင်းခေတ်မှာ သူ့အသက်မသေရအောင်လို့ တရားဝင်ဖျက်ချခွင့်ပေးဖို့ ဆေးရုံကို အသနားခံစာတင်ပေမဲ့ ကလေးကျန်းမာဖို့က အဓိကဖြစ်တယ်လို့ ယူဆပြီး ကိုယ်ဝန်ဆက်လွယ်စေဖို့ မိခင်ဖြစ်သူကိုရှေ့ထားပြီး ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတဲ့ ယောက်ျားရင့်မာကြီးတစ်သိုက်သာပါတဲ့ ဘုတ်အဖွဲ့ကို မယုံနိုင်အောင်ကြည့်ရင်း သူ့အသက်ကိုကယ်ဖို့ သူကိုယ်တိုင်လမ်းထွင်မယ်လို့ ဂျွိုင်းတစ်ယောက် ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ရာမှာ အဲဒီလမ်းဟာ သူတစ်ယောက်တင်မက အမေရိကန်တစ်နိုင်ငံလုံးက ဖိနှိပ်ခံအမျိုးသမီးတွေအတွက် အကြီးကျယ်ဆုံးသော အရွေ့တစ်ခုမှာ အရေးပါတဲ့နေရာကနေ ပါဝင်လာခဲ့တော့တယ်။